عوامل آسیب های شغلی کارکنان بهداشتی، درمانی شبکه بهداشت و درمان هشترود: ۱۳۸۵

مقدمه: واحدهای بهداشتی درمانی در مقایسه با سایر سازمان های اداری و خدماتی، محیطی آلوده تر و بیماری زاتر و خلاصه مخاطره آمیزتر برای کارکنان هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی بروز و شیوع آسیب های شغلی و برخی عوامل موثر بر آن در بین کارکنان بهداشتی، درمانی شبکه بهداشت و درمان هشترود است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی در سه ماهه اول سال 85 انجام شد. 270 پرسشنامه در بین کارکنان بهداشتی، درمانی شبکه بهداشت و درمان هشترود توزیع گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و آزمون های t-test، x2 و رگرسیون لجستیک تحلیل شد. یافته ها: بروز آسیب های شغلی 8/43% و شیوع آنها 61% بود. فرو رفتن سوزن به دست و آسیب های وسایل نوک تیز بیشترین میزان بروز و شیوع را داشت (میزان بروز به ترتیب: 4/22% و 19% و میزان شیوع به ترتیب 3/34% و 1/25%). 6/32% کارکنان آسیب های شغلی رخ داده برایشان را گزارش کرده بود. 5/49% در مورد پیشگیری از آسیب های شغلی آموزش ندیده بودند. میزان بروز آسیب های شغلی در کارکنان آزمایشگاه و بیمارستان ( 70% و 7/66%) بیشتر از سایر مراکز بود(05/0p<). بین میزان بروز آسیب های شغلی و میزان تحصیلات کارکنان مورد بررسی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت، به طوری که بیشترین موارد بروز مربوط به کارکنان دارای تحصیلات دیپلم و کمتر بود(05/0نتیجه گیری: با توجه به میزان قابل توجه آسیب های شغلی، پیشگیری از این آسیب ها بایدتدابیرپیشگیرانه در نظر گرفته شود. جهت کاهش آسیب های شغلی، ارایه آموزش های لازم هم در بدو خدمت و هم به صورت متناوب برای کارکنان و نیز گزارش دهی این آسیب ها توسط کارکنان به خصوص کارکنان بیمارستان ها و آزمایشگاه ها پیشنهاد می شود.